Hot...θέμα τωντελευταίων ημερών ,η δίκη για την δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου και όλα όσα βγαίνουν στην φόρα .Πράγματα που μας ξαφνιάζουν,που μας βάζουν σε δεύτερες σκέψεις ,πράγματα τα οποία δεν θέλουμε να πιστέψουμε. Καταρχήν έλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου και να πω ,πως ο εν λόγω ηθοποιός μου ήταν πολύ συμπαθής εξαιτίας των...Δύο Ξένων .
Είναι τραγικό και φτάνει στα όρια ης κατινιάς αυτό που γίνεται ,με τους μάρτυρες-κλειδιά ,με τον καθένα που πετάει κι απο κάτι και ξεφτυλίζει έναν πεθαμένο. Ξεφτυλίζουν την προσωπικότητα του ,δεν σέβονται την μνήμη του. Κι αναρρωτιέμαι ποιος είναι ο ρόλος της δικαιοσύνης. Να βγάζει φόρα παρτίδα το προσωπικό δράμα του νεκρού και να τον γελοιοποιεί; Γιατί μπορεί ο τρόπος ζωής που επέλεξε να κάνει ο κ.Μαρκοράς να είναι απο όλους κατακριτέος αλλά ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα ,για να του συμπεριφέρονται τώρα έτσι.
Ο λόγος λοιπόν πουγράφω το εν λόγω κείμενο είναι για να δώσω βάση -μέσα απο την προσωπική μου σκοπιά- σε πολλά που έχουν μαθευτεί και ξαφνιάζουν. Μήπως όλοι μας ξέραμε την ζωή ,το χαρακήρα και την προσωπικότητα του Νίκου Σεργιανόπουλου (έκτος απο τις ομοφυλοφιλικές τάσεις και την εξάρτηση απο τα ναρκωτικά) ;Μήπως τον είχαμε "βιώσει" όλοι μας πριν απο κάμποσα χρόνια; Μήπως ο κ.Μαρκοράς στους Δύο Ξένους ήταν ο καθέφτης της ποσωπικότητας του ηθοποιού;
Για αυτο άλλωστε και οι κριτικές που μιλούσαν για τέλεια απόδοση του ήρωα απο τον Νίκο Σεργιανόπουλο. Ο συγκεκριμένος ρόλος του ταίριαζε γάντι ,γιατί πολύ απλά παρουσίαζε τον εαυτό του. Αρχικά έναν σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο που όταν τον γνώριζες σου εδινε την εικόνα του αντικοινωνικού ,ύστερα με την πάροδο του χρόνου και όταν σου ανοιγόταν αντιλαμβανόσουν πως ήταν πολύ γλυκός και καλός .Αν τον ζούσες καταλάβαιες πως παλεύει με το εγώ του ,είχε διχασμένες αντιλήψεις για πολλά πράγματα ,η αυτοπεποίθηση του δεν κυμαινόταν σε υψηλά επίπεδα ,δεν αισθανόταν καλά με αυτό που είναι ,τον βασάνιζαν σκέψεις και όλα αυτά τον οδηγουσαν στο ποτό. Στο ποτό που θα τον βοήθαγε να ξεχάσει ,το τσιγάρο που θα απτελούσε την συντροφιά του . Και στο τέλος νιώθει την ανάγκη να πάει σε ψυχολόγο για να δει τι του γίνεται ,να βρει τον χαμένο εαυτό του ,να παλέψει με τα παθη του. Θα καταφύγει στα χάπια ,ηρεμισικά ,αντικαταθληπτικά για να μπορεί να έχει μια ψυχικη ισορροπία.
Όλα αυτά δεν έχουν ειπωθεί στο δικαστήριο;
Όλα αυτά δεν τα είδαμε στον κ.Μαρκορά; Αυτές δεν ήταν οι φάσεις του; Αυτή δεν ηταν η προσωπικότητα του ήρωα; Για αυτό του ταίριαξε γάντι ο ρόλος ,για αυτό έγινε διάσημος απο αυτό το σήριαλ ,για αυτό οι Δύο Ξένοι έσπασαν ταμεία... γιατί πολύ απλά ο Σεργιανόπουλος δεν υποδύθηκε ποτέ του .Έπαζε τέλεια γιατί συμπεριφερόταν ως εαυτός του.
Και μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ ,αν όσες φορές έκανε τον μεθυσμένο ,ήταν και στην πραγματικότητα και δεν το παιζε. Και για αυτό ήταν τόσο πειστικός..
Κ.Μαρκορά νιώθω τυχερός που έζησα τον εαυτό σας μέσα απο αυτό το σήριαλ ,που σας δέχτηκα έτσι όπως είστε..
ΥΣ: Και ο μόνος που μπορεί να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω είναι ο φίλος του κ.Ρήγας που έγραψε το σενάριο..
ΥΣ2: Μια απο τις τρομερές του ερμηνείες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου