Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Η ΜΟΙΡΑ ,Η ΖΩΗ ΚΑΙ...ΕΣΥ!

Πέμπτη μεσημέρι και...νιώθω άδειος! Απο συναισθήματα ,παραστάσεις ,ανθρώπους ,εκπλήξεις...δεν ξέρω ,απλά με έχει κυριαρχήσει η αίσθηση του ...τίποτα!

Μερικές φορές η ζωή σου παίζει παιχνίδια...ύπουλα ή όχι το διαπιστώνεις στην πορεία. Επιλέγεις μέσα απο γεγονότα και καταστάσεις που έχεις περάσει να κάνεις μια μοναχική πορεία ,με περισσότερες στιγμές για τον εαυτό σου ,με λιγότερες για τους γύρω σου..

Όχι ,δεν είναι ο εγωιστικός τρόπος ζωής. Απλά είναι η ανάγκη του ανθρώπου να μείνει με τον εαυτό του ,να ανακαλύψει το άλλο εγώ του ,να ψάξει κρυμμένες αρετές του ,να διαπιστώσει φυλαγμένα απωθημένα του ,να ζήσει αυτό που πραγματικά θέλει και όχι αυτό που πιστεύει πως θέλει. Αυτό θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.. Να κάνω αυτό που θέλω ,να συναναστρέφομαι με αυτούς που θέλω ,να επιλέγω τα πρόσωπα που γουστάρω πραγματικά ,να αφήνω στην άκρη τους συμβιβασμούς και τα πρέπει.

Έχεις μπει στην διαδικασία να το καταφέρεις ,να το ζήσεις; Είναι πολύ δύσκολο γιατί έρχεσε σε αντίθεση με την προηγούμενη νοοτροπία σου ,βρίσκεσαι σε διχασμό με το παρελθόν και τις συνήθειες σου. Όμως κάπως έτσι ανακαλύπτεις τι πραγματικά θες και τι σου λείπει. Ζω για τους άλλους και όχι για εμένα. Ικανοποιώ τους γύρω μου και όχι τον εαυτό μου. Δεν νομίζεις πως αξίζει να ζήσεις περισσότερο (με) τον εαυτό σου;

Και κάπου εκεί γνωρίζεις ένα πρόσωπο που νιώθεις πως σε αλληλοσυμπληρώνει ,που το νιώθεις τόσο κοντά σου ,μα στην πραγματικότητα είναι τόσο μακριά σου. Με τα λόγια της γεμίζεις χαρά ,αισιοδοξία ,νόημα για την ζωή και η πλάκα είναι πως δεν γνωρίζεις για ποιο λόγο μπορεί ένα πρόσωπο να σου αλλάζει τόσο πολύ τους ρυθμούς ζωής σου. Αλλά είναι ωραίο και επιλέγεις να το ζήσεις ,όσο και όπως μπορείς. Παίζεις με τους όρους της ,γιατί έτσι θες και όχι γιατί έτσι πρέπει ,την αφήνεις να σε βιώσει ,να μάθει τον εσωτερικό σου κόσμο ώστε να σε καταλαβαίνει και να γνωρίζει πάντα τις δεύτερες σκέψεις σου.

Και κάπου εκεί διαπιστώνεις πως η ζωή σε επέλεξε για ένα παιχνίδι που έχει άδοξο τέλος και παίζει με τα συναισθήματα σου. Όχι το πρόσωπο ,αλλά η ίδια η ζωή .Σε άφησε να δεθείς ,να δοθείς και λίγο πριν το τέλος σε αδειάζει ...γιατί; Γιατί η ζωή είναι μια μεγάλη δοκιμασία και εσύ το μόνιμο θύμα της ,που απλά πρέπει να ικανοποιείς τις ορέξεις της και να τις περάσεις όλες με επιτυχία. Και σε αυτές που θα πέσεις ,θα χτυπήσεις και θα γεμίσεις απαισιοδοξία ,να βρεις την δύναμη να σηκωθείς και να ξαναρχίσεις απο την αρχή με ψηλά το κεφάλι. Και ίσως εκεί να βρίσκεται όλη η ομορφιά της ζωής ..

Εσύ ξαφνικά χάθηκες για πάντα απο την ζωή μου ,εγώ ξαφνικά έμεινα μόνος ,τα συναισθήματα ξαφνικά γίνανε εικόνες και αναμνήσεις.. Όμως μερικες φορές οι αναμνήσεις νικάνε την πραγματικότητα και αυτές θα αποτελούν την δύναμη μου ,για να προκαλέσω ξανά την μοίρα μου να σε βρει ,να σε πετύχει σε εκείνο το περίπτερο ..Γιατί η ζωή σε αφήνει να βιώνεις τα συναισθήματα σου ,ώστε να αντιλαμβάνεσαι που αξίζει να δίνεσαι και που όχι...και εσύ αξίζεις!

Αξίζεις γιατί μου έμαθες να κοιτάω πιο μπροστά ,πιο αισιόδοξα ,να δείχνω αυτό που είμαι και όχι κάτι άλλο ,να ζω ρεαλιστικά και όχι με ψευδαισθήσεις ,να αγαπήσω εμένα...να μπορώ τελικά να λέω πως σε καψουρεύτηκα και πλέον σ'αγαπώ..


YΣ:Συνήθως όταν έχουμε ...οίστρο ή τέλος πάντων αισθανόμαστε την ανάγκη να αποτυπώσουμε τις σκέψεις μας κάπου και να τις μοιραστούμε με...κάποιους ,παίρνουμε έμπνευση απο ένα τραγούδι ,απο μια μουσική...ακούστε το παρακάτω κομμάτι και ξαναδιαβάστε το κείμενο!



SYNC BLOGS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου