ΜΑΡΚΟΡΑΣ=ΣΕΡΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Hot...θέμα τωντελευταίων ημερών ,η δίκη για την δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου και όλα όσα βγαίνουν στην φόρα .Πράγματα που μας ξαφνιάζουν,που μας βάζουν σε δεύτερες σκέψεις ,πράγματα τα οποία δεν θέλουμε να πιστέψουμε. Καταρχήν έλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου και να πω ,πως ο εν λόγω ηθοποιός μου ήταν πολύ συμπαθής εξαιτίας των...Δύο Ξένων .

Είναι τραγικό και φτάνει στα όρια ης κατινιάς αυτό που γίνεται ,με τους μάρτυρες-κλειδιά ,με τον καθένα που πετάει κι απο κάτι και ξεφτυλίζει έναν πεθαμένο. Ξεφτυλίζουν την προσωπικότητα του ,δεν σέβονται την μνήμη του. Κι αναρρωτιέμαι ποιος είναι ο ρόλος της δικαιοσύνης. Να βγάζει φόρα παρτίδα το προσωπικό δράμα του νεκρού και να τον γελοιοποιεί; Γιατί μπορεί ο τρόπος ζωής που επέλεξε να κάνει ο κ.Μαρκοράς να είναι απο όλους κατακριτέος αλλά ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα ,για να του συμπεριφέρονται τώρα έτσι.

Ο λόγος λοιπόν πουγράφω το εν λόγω κείμενο είναι για να δώσω βάση -μέσα απο την προσωπική μου σκοπιά- σε πολλά που έχουν μαθευτεί και ξαφνιάζουν. Μήπως όλοι μας ξέραμε την ζωή ,το χαρακήρα και την προσωπικότητα του Νίκου Σεργιανόπουλου (έκτος απο τις ομοφυλοφιλικές τάσεις και την εξάρτηση απο τα ναρκωτικά) ;Μήπως τον είχαμε "βιώσει" όλοι μας πριν απο κάμποσα χρόνια; Μήπως ο κ.Μαρκοράς στους Δύο Ξένους ήταν ο καθέφτης της ποσωπικότητας του ηθοποιού;

Για αυτο άλλωστε και οι κριτικές που μιλούσαν για τέλεια απόδοση του ήρωα απο τον Νίκο Σεργιανόπουλο. Ο συγκεκριμένος ρόλος του ταίριαζε γάντι ,γιατί πολύ απλά παρουσίαζε τον εαυτό του. Αρχικά έναν σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο που όταν τον γνώριζες σου εδινε την εικόνα του αντικοινωνικού ,ύστερα με την πάροδο του χρόνου και όταν σου ανοιγόταν αντιλαμβανόσουν πως ήταν πολύ γλυκός και καλός .Αν τον ζούσες καταλάβαιες πως παλεύει με το εγώ του ,είχε διχασμένες αντιλήψεις για πολλά πράγματα ,η αυτοπεποίθηση του δεν κυμαινόταν σε υψηλά επίπεδα ,δεν αισθανόταν καλά με αυτό που είναι ,τον βασάνιζαν σκέψεις και όλα αυτά τον οδηγουσαν στο ποτό. Στο ποτό που θα τον βοήθαγε να ξεχάσει ,το τσιγάρο που θα απτελούσε την συντροφιά του . Και στο τέλος νιώθει την ανάγκη να πάει σε ψυχολόγο για να δει τι του γίνεται ,να βρει τον χαμένο εαυτό του ,να παλέψει με τα παθη του. Θα καταφύγει στα χάπια ,ηρεμισικά ,αντικαταθληπτικά για να μπορεί να έχει μια ψυχικη ισορροπία.

Όλα αυτά δεν έχουν ειπωθεί στο δικαστήριο;

Όλα αυτά δεν τα είδαμε στον κ.Μαρκορά; Αυτές δεν ήταν οι φάσεις του; Αυτή δεν ηταν η προσωπικότητα του ήρωα; Για αυτό του ταίριαξε γάντι ο ρόλος ,για αυτό έγινε διάσημος απο αυτό το σήριαλ ,για αυτό οι Δύο Ξένοι έσπασαν ταμεία... γιατί πολύ απλά ο Σεργιανόπουλος δεν υποδύθηκε ποτέ του .Έπαζε τέλεια γιατί συμπεριφερόταν ως εαυτός του.

Και μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ ,αν όσες φορές έκανε τον μεθυσμένο ,ήταν και στην πραγματικότητα και δεν το παιζε. Και για αυτό ήταν τόσο πειστικός..

Κ.Μαρκορά νιώθω τυχερός που έζησα τον εαυτό σας μέσα απο αυτό το σήριαλ ,που σας δέχτηκα έτσι όπως είστε..


ΥΣ: Και ο μόνος που μπορεί να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω είναι ο φίλος του κ.Ρήγας που έγραψε το σενάριο..

ΥΣ2: Μια απο τις τρομερές του ερμηνείες..

ΛΑΚΗΣ Ο ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΗΣ..

Αυτό που γίνεται στις τελευταίες εμφανίσεις του κ.Λαζόπουλου δεν έχει προηγούμενο! Ο περίφημος και πολύ ταλαντούχος κωμικοσατιριστής έχει μετατρέψει το αναμφισβήτητα πετυγχημένο σόου του ,σε μια πολιτικοπροπαγανδιστική εκπομπή. Υπέρ ποιων προπαγανδίζει έγινε απόλυτα κατανοητό στον...προεκλογικό αγώνα που έδωσε.

Παιδί της αριστεράς ο κ.Λαζόπουλος ,με δεξιές τσέπες και με μια ζωή που δεν ταιριάζει σε έναν αριστερό!

Και για να μην παρεξηγούμε ,προφανώς και δεν έχω καμία εμπάθεια προς το πρόσωπο του ,προφανώς είμαι και γω μέσα σε αυτούς που διασκεδάζουν ..ή μάλλον διασκέδαζαν με την εκπομπή του. Και το πράγμα γίνεται επικύνδινο απο την στιγμή που είναι τόσο δημοφιλής και αγαπητός απο το κοινό. Κοινό που αποτελείται απο μορφωμένους ανθρώπους και μη ,απο ενήλικους αλλά και ανήλικους.

Η ιστορία έχει διδάξει κατα καιρούς πως οι χειρότεροι και πιο επικύνδινοι προπαγανδιστές είναι αυτοί που χρησημοποιούν την σάτιρα ως όπλο τους. Γιατί όταν κατέχεις καλά την συγκεκριμένη πτυχή και είσαι ευφυής ,περνάς τα μηνύματα που θες στον απλό κόσμο και τον καθοδηγείς με έναν πολύ μεθοδικό τρόπο. Και αυτό ακριβώς κάνει ο κ.Λαζόπουλος ,αναφέρει την είδηση με τον τρόπο που τον συμφέρει και στα καπάκια εκφέρει την προσωπική του άποψη με τον ιδιαίτερα σατιριστικό τρόπο. Και έτσι που μιλάει για ένα συγκεκριμένο θέμα ,αμέσως περνάει ένα άσχετο βίντεο κάποιου ..κωμικά γελοίου της ελληνικής τηλεόρασης ,με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει τον τηλεθεατή ,περνώντας του όμως βαθιά και απόλυτα το μήνυμα που ήθελε. Σε πολλούς ίσως αυτά να φαίνονται ψίχουλα αδιαφορίας αλλά μπείτε στον κόπο στην επόμενη του εκπομπή τον τρόπο με τον οποίο αναπαράγει τα θέματα του. 1 σοβαρό ,2 γελοία και στο σοβαρό περνάει τα μηνύματα που θέλει.

Κάποιοι πέρυσι είχαν χαρακτηρίσει τον κ.Λαζόπουλο ,επικύνδινο για την δημοκρατία. Δεν θα συμφωνήσω σε απόλυτο βαθμό ,απλώς θα μπω στην διαδικασία να υπενθυμίσω πως ο εν λόγω παρουσιαστής όσο κι αν θέλει να νομίζουμε πως κάνει σφαιρική σάτυρα δεν το πετυγχαίνει .

Η σάτυρα είναι μεγάλο προσόν για οποιοδήποτε το διαθέτει ,γιατί σημαίνει ιδιαίτερα υψηλός δείκτης ευφυίας. Και μην ξεχνάμε πως άλλο πράγμα ο κωμικός και άλλο ο γελοίος..

Και ο κ.Λαζόπουλος είναι μεγάλος κωμικός..

Μεταμψύχωση...υπάρχει;

Υπάρχουν κάποιες στιγμές ..ή μάλλον μου έχει συμβει μερικές φορές να μπω στην διαδικασία να σκεφτώ και να περιπλανηθώ σε όλες αυτές τις υπαρξιακές ερωτήσεις σχετικά με την ζωή ,τον θάνατο και την συνέχεια του. Και πάντα κάπου στην μέση τις σταματάω ,διότι η σκέψη γίνεται εμμονή και μετά χάνεις την μπάλα και μπορεί να εξελιχθεί σε επικίνδυνο παιχνίδι του μυαλού.

Έχω νιώσει 2-3 φορές το συναίσθημα ,να γνωρίσω καινούργια άτομα στην ζωή μου και για κάποιο λόγο ασυναίσθητα να τα νιώσω πολύ οικεία .Σα να τα έχω ήδη γνωρίσει ,σα να τα έχω ξαναζήσει .Νιώθω πως με ξέρουν για κάποιο λόγο..η μορφή τους ,ο τρόπος που μιλανε ..

Πιστεύεις σε αυτά; Δηλαδή ότι η ζωη είναι μια συνεχεια ,ότι ο κόσμος αποτελείται απο συγκεκριμένες ψυχές που απλώς αλλάζουν μορφές και βρίσκονται σε άλλα σώματα. Δηλαδή πεθαίνεις και μετά..; Η ψυχή σου τι; Εξαφανίζεται ;Σβήνει; Πολύ μάταιο δεν ακούγεται; Και απο την άλλην ,να αλλάζουμε μορφές πολύ ενδιαφέρον και συγκλονιστικό δεν γίνεται;

Και όμως.. υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στην συνέχεια της ζωής με τον συγκεκριμένο τρόπο. Ίσως να υπάρχει αυτή η πεποίθηση για να μην τρελενόμαστε με την ιδέα πως χανόμαστε μετά τον θάνατο ,στο άπειρο.

Ίσως ναι ,ίσως όχι..

ΥΣ: Αφορμή αποτέλεσε το καινούργιο σήριαλ του αντ1 .Ένας έρωτας πεθαίνει το 1930 σε ένα ναυάγιο ,αλλά ξανασυναντιέται με άλλες μορφές ,σε διαφορετικό χρόνο και σε άλλο μέρος το 2009.. πολύ ενδιαφέρον!

30% ΑΠΟΧΗ...ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ;;

Μεγάλη νίκη του πασοκ ,μεγάλη ήττα της νδ ,στα ίδια επίπεδα τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής ,οι οικολόγοι έξω απο αυτήν και 30% αποχή στο περίπου. Αυτά είναι τα συμπεράσματα-αποτέλεσματα απο τις σημερινές εκλογές και αυτά με βάζουν σε πολλές σκέψεις-απορίες..

30% περίπου που λες η αποχή και όμως ως επι το πλείστον οι πολίτες δηλώνουν απαισιόδοξοι και πως κανένα κόμμα απο τα 2 μεγάλα δεν κερδίζει την εμπιστοσυνη τους. Και αναρρωτιέμαι ρε παιδί μου... όλοι αυτοί που τα δηλώνουν ανήκουν στους ψηφοφόρους των μικρών κομμάτων ή σε αυτους που κάνουνε αποχή; Ή μήπως ανήκουν σε ψηφοφόρους των μεγάλων κομμάτων;;

Μάλλον το τελευταίο..και μετά βγαίνουν και κράζουν και και και..

Φίλε μου ζούμε σε μια χώρα που όσο υπάρχει πολιτική μας κυβερνούν 2 οικογένειες ,τα ίδια πρόσωπα με το 70. Είμαστε αιχμάλωτοι δύο μεγάλων κομμάτων γιατί απλά έτσι έχουμε συνηθήσει ,έτσι ψηφίζει το οικογενειακό μας περιβάλλον ,έτσι είναι τα συμφέροντα μας ,έτσι;

..Έτσι!

Δηλαδή αύριο τι να περιμένουμε απο το πασοκ; Ξαφνικά θα αλλάξει το τοπίο και όλα θα βαίνουν καλώς; Ται ίδια που κάνανε πριν το 2004 ,θα κάνουν και τώρα. Βέβαια θα υπάρξει και ένας χρόνος προσαρμογής γιατί άνθρωποι είναι ,έχουν ξεχάσει την τέχνη..

Απο την άλλη έχουμε μια αντιπολίτευση που μαζεύει τα κομμάτια της και μέχρι να ανασυνταχθεί...απλά δεν θα έχουμε αντιπολίτευση. Γιατί μην μου πει κανείς πως θα ασκούν τα μικρότερα κόμματα και θα ελέγχουν την κυβέρνηση. Σοβαροί να μαστε ,ποιος ασχολείται με τα μικρά κόμματα;

Σήμερα άνοιξε νέος κύκλος ρουσφετιών ,μιζών και άλλων ωραίων ...αναπτυξιακών τεχνικών. Οι μεν χορτάσανε ,σειρά των δε να φάνε. Δεν θα αλλάξει τίποτα. Και δεν θα αλλάξει γιατί στην ουσία τα ίδια πρόσωπα μας κυβερνάνε και μυαλά δεν έχουν αλλάξει. Απλώς τώρα αλλάζουν τα συμφέροντα και θα επανενώσουμε τις σχέσεις μας με τους Αμερικάνους..

Και όλη αυτη η απαισιοδοξία πηγάζει απο μας ..που δεν έχουμε την δυναμη να ορθώσουμε το ανάστημα μας και να περάσουμε μήνυμα. Γιατί σήμερα μήνυμα δεν περάστηκε...απλά αλλάξαμε τις λέξεις ,το νόημα πάλι έμεινε το ίδιο!

Περαστικά μας και καλή...τετραετία!

Η ΜΟΙΡΑ ,Η ΖΩΗ ΚΑΙ...ΕΣΥ!

Πέμπτη μεσημέρι και...νιώθω άδειος! Απο συναισθήματα ,παραστάσεις ,ανθρώπους ,εκπλήξεις...δεν ξέρω ,απλά με έχει κυριαρχήσει η αίσθηση του ...τίποτα!

Μερικές φορές η ζωή σου παίζει παιχνίδια...ύπουλα ή όχι το διαπιστώνεις στην πορεία. Επιλέγεις μέσα απο γεγονότα και καταστάσεις που έχεις περάσει να κάνεις μια μοναχική πορεία ,με περισσότερες στιγμές για τον εαυτό σου ,με λιγότερες για τους γύρω σου..

Όχι ,δεν είναι ο εγωιστικός τρόπος ζωής. Απλά είναι η ανάγκη του ανθρώπου να μείνει με τον εαυτό του ,να ανακαλύψει το άλλο εγώ του ,να ψάξει κρυμμένες αρετές του ,να διαπιστώσει φυλαγμένα απωθημένα του ,να ζήσει αυτό που πραγματικά θέλει και όχι αυτό που πιστεύει πως θέλει. Αυτό θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.. Να κάνω αυτό που θέλω ,να συναναστρέφομαι με αυτούς που θέλω ,να επιλέγω τα πρόσωπα που γουστάρω πραγματικά ,να αφήνω στην άκρη τους συμβιβασμούς και τα πρέπει.

Έχεις μπει στην διαδικασία να το καταφέρεις ,να το ζήσεις; Είναι πολύ δύσκολο γιατί έρχεσε σε αντίθεση με την προηγούμενη νοοτροπία σου ,βρίσκεσαι σε διχασμό με το παρελθόν και τις συνήθειες σου. Όμως κάπως έτσι ανακαλύπτεις τι πραγματικά θες και τι σου λείπει. Ζω για τους άλλους και όχι για εμένα. Ικανοποιώ τους γύρω μου και όχι τον εαυτό μου. Δεν νομίζεις πως αξίζει να ζήσεις περισσότερο (με) τον εαυτό σου;

Και κάπου εκεί γνωρίζεις ένα πρόσωπο που νιώθεις πως σε αλληλοσυμπληρώνει ,που το νιώθεις τόσο κοντά σου ,μα στην πραγματικότητα είναι τόσο μακριά σου. Με τα λόγια της γεμίζεις χαρά ,αισιοδοξία ,νόημα για την ζωή και η πλάκα είναι πως δεν γνωρίζεις για ποιο λόγο μπορεί ένα πρόσωπο να σου αλλάζει τόσο πολύ τους ρυθμούς ζωής σου. Αλλά είναι ωραίο και επιλέγεις να το ζήσεις ,όσο και όπως μπορείς. Παίζεις με τους όρους της ,γιατί έτσι θες και όχι γιατί έτσι πρέπει ,την αφήνεις να σε βιώσει ,να μάθει τον εσωτερικό σου κόσμο ώστε να σε καταλαβαίνει και να γνωρίζει πάντα τις δεύτερες σκέψεις σου.

Και κάπου εκεί διαπιστώνεις πως η ζωή σε επέλεξε για ένα παιχνίδι που έχει άδοξο τέλος και παίζει με τα συναισθήματα σου. Όχι το πρόσωπο ,αλλά η ίδια η ζωή .Σε άφησε να δεθείς ,να δοθείς και λίγο πριν το τέλος σε αδειάζει ...γιατί; Γιατί η ζωή είναι μια μεγάλη δοκιμασία και εσύ το μόνιμο θύμα της ,που απλά πρέπει να ικανοποιείς τις ορέξεις της και να τις περάσεις όλες με επιτυχία. Και σε αυτές που θα πέσεις ,θα χτυπήσεις και θα γεμίσεις απαισιοδοξία ,να βρεις την δύναμη να σηκωθείς και να ξαναρχίσεις απο την αρχή με ψηλά το κεφάλι. Και ίσως εκεί να βρίσκεται όλη η ομορφιά της ζωής ..

Εσύ ξαφνικά χάθηκες για πάντα απο την ζωή μου ,εγώ ξαφνικά έμεινα μόνος ,τα συναισθήματα ξαφνικά γίνανε εικόνες και αναμνήσεις.. Όμως μερικες φορές οι αναμνήσεις νικάνε την πραγματικότητα και αυτές θα αποτελούν την δύναμη μου ,για να προκαλέσω ξανά την μοίρα μου να σε βρει ,να σε πετύχει σε εκείνο το περίπτερο ..Γιατί η ζωή σε αφήνει να βιώνεις τα συναισθήματα σου ,ώστε να αντιλαμβάνεσαι που αξίζει να δίνεσαι και που όχι...και εσύ αξίζεις!

Αξίζεις γιατί μου έμαθες να κοιτάω πιο μπροστά ,πιο αισιόδοξα ,να δείχνω αυτό που είμαι και όχι κάτι άλλο ,να ζω ρεαλιστικά και όχι με ψευδαισθήσεις ,να αγαπήσω εμένα...να μπορώ τελικά να λέω πως σε καψουρεύτηκα και πλέον σ'αγαπώ..


YΣ:Συνήθως όταν έχουμε ...οίστρο ή τέλος πάντων αισθανόμαστε την ανάγκη να αποτυπώσουμε τις σκέψεις μας κάπου και να τις μοιραστούμε με...κάποιους ,παίρνουμε έμπνευση απο ένα τραγούδι ,απο μια μουσική...ακούστε το παρακάτω κομμάτι και ξαναδιαβάστε το κείμενο!